Hepimizin bildiği üzere dün bir cenaze kalktı sessiz sedasız. ‘Nasıl sessiz ya hu’ diyeceksiniz devrimin prensinden değil Buraktan
bahsediyorum devrimin zaiyatı olan gençten. Adını kullandım, ana akım medyayı takip edenler kusuruma bakmasın ‘Berkinin
cenazesinde ölen çocuk’ demeliydim! Çocuğumuz sessizce uçmağa vardı babası ne yaptı? En az 5 canlı yayına katıldı, kendisini
arayan devlet büyüklerine şikayetler yağdırdı, meydanlara çıkıp başka gençlere kin ve nefret aşılayıp oğlunun intikamının
alınması gerektiğini var gücüyle haykırdı mı dersiniz? Hayır o bunların hiç birini yapmadı medya bunu yapmasını bekleyerek
mikrofonlarını uzattı acılı babaya fakat umduklarını bulamadılar. İçten bir acı ve tam anlamıyla Allaha teslimiyet için de
bir ruh onlara Osmanlı tokadını indirdi ‘itidal’ dedi babamız. İtidal. Peki ne demek bu itidal her kesin dilinde ama sokaklarda
var mıdır? İtidal aşırıya kaçmama, ölçülü olma demektir sözlükte. Sokaklarda var mıdır sorusuna ben cevap vermeyeceğim hepimiz
görüyoruz, sokaklarda özgürlüğü için insanları öldüren, meydanları yakan, işyerlerinin camlarını indiren ve bunu
yaparken polis müdahalesine ‘canlar değil camlar kırılsın’ diye sloganlar atacak kadar hayasızlaşan ama gene de canlara kıyan,
resmi ve sivil araçları yakan parçalayan, olaylarla alakasız bir itfaiyeciyi sopalarla linç eden daha sayamadığım onlarca
çirkin olayı ‘özgürlük ve demokrasi’ adına yapan şiddet tutkunu vahşi canavarları. Bu sebepten ‘sokaklarda itidal var mıdır?’ Sorusunun
cevabını sizlere bırakıyorum.
Bu olaylarda haklı ve haksızı tespit etmek içinse bana Berkin Elvan ve Burak Can KAHRAMANOĞLU’nun
babalarına bakmak kâfi geliyor. Çirkef azınlığı ve suskun çoğunluğun tutumunu net bir şekilde
önümüze seriyor bu iki acılı baba. Allah ikisine de sabırlar versin. Çocuklarımıza rahmet eylesin.
Selam ve dua ile hayırlı Cumalar.
