Türk adının anlamı, tarihin çeşitli dönemlerinde ve kaynaklarında farklı anlamlara gelir. Türk kelimesinin anlamları şunlardır:
- Uygur metinlerinde “güç, kuvvet”,
- Kaşgarlı Mahmut’un “Divan-ı Lügati’t-Türk” eserinde “olgunluk çağı”,
- Çin kaynaklarında “miğfer”,
- Ziya Gökalp “türeli (töreli), kanun, nizam sahibi”,
- Birlik kazanmış halk, törü (Barthold),
- Türemek, çoğalmak (Wambery),
- Devlete bağlı halk (G. Doerfer),
- Terk edilmiş (İbnül Fakih),
- Deniz kıyısında oturan adam (Herodot).
1911’de bulunan eski bir Uygur metninden “Türk” kelimesinin yaygın olarak “güç, kuvvet” anlamında kullanıldığı anlaşılmaktadır.
“Türk” adından ilk olarak Çin yıllıklarında bahsedilmiştir.
“Türkiye” adı VI. yüzyıldan itibaren Bizans kaynaklarında Orta Asya için kullanılan coğrafi bir terim olmuştur.
IX ve X. yüzyıllarda ise Volga Nehri’nden Orta Avrupa’ya kadar uzanan bölge için, XI. yüzyıldan itibaren Anadolu için kullanılmıştır.
