II. yy. da Yunan filozof Lukianos Samosatos’un bir diyaloğunda İskit’lerin Aş (Yuğ) Töreni adetleri konu edilmektedir. Bu diyalog’da İskit’li Toksaris ile Yunan Mnisippos arasında şöyle muhavere cereyan ediyor :
Mnisippos – Siz İskit’ler Orest ile Pilad’in ölülerine kurban sunuyor ve onları Tanrı sanıyorsunuz. Toksaris, sen buna ne diyorsun?
Toksaris – Kurban sunuyoruz, Minisippos, sunuyoruz. Fakat onları Tanrı değil, ancak iyi insanlar sayarız.
Minisippos – Demek ki siz iyi insanlara ölümlerinden sonra, Tanrılarınıza yaptığınız gibi kurbanlar sunuyorsunuz.
Toksaris – Yalnız bu değil, biz onların şerefine bayramlar ve muhteşem toplantılar yaparız.
Minisippos – Siz ölülerden ne istiyorsunuz? Madem ki bunlar ölülerdir, muhakkak ki teveccüh ve iltifatlarını kazanmak için kurban sunmuyorsunuz?
Toksaris – Ölülerin bize teveccühleri olsaydı, hiç de fena olmazdı. Fakat biz, iyi adamları hatırlamanın yaşıyanlar için faydalı olduğunu tahmin ediyoruz. Bundan dolayıdır ki ölüleri sayarız. Biz şöyle düşünüyoruz: Ölüleri anarsak bir çoklarımız onlar gibi olmaya çalışacaklardır…
